Ruszyłam na poszukiwanie jaskini. Po wielu poszukiwaniach bardzo spodobała mi się jedna. Nie było w niej nikogo. Miałam jednak wrażenie, że parę wilków już to mieszka. Tak, zapach mówił wszystko. Wcisnęłam się w małą szczelinie. Tak jak przepuszczałam. Przyłączona była do niej mini jaskinia, jak dawno zapomniany pokoik. Leżałam tak i próbowałam zrozumieć, co tu robię. Po jakimś czasie zobaczyłam białą samicę.
- Mieszkasz tu? - zapytałam.
- Tak - odparła. - A ty co tu robisz?
- Mieszkam - powiedziałam.
- A gdzie tak dokładnie? - zdziwiła się.
- Tutaj - podeszłam do szczeliny i przeszłam przez nią.
- Jak ty się tam mieścisz?!
- Taki dar - zaśmiałam się.
Było już późno, więc poszłam spać.
***następnego dnia***
Wstałam rano i od razu ruszyłam do alfy. Gdy podeszłam do jej jaskini. Rozmawiała z jakimś starszym wilkiem. Zobaczyła mnie zobaczyła, przeprosiła go i podeszła.
- Tak wcześnie? - zapytała.
- No jakoś tak - mruknęłam.
- Dobra, poczekaj chwilkę - powiedziała.
- Dobra.
Położyłam się przed jaskinią i czekałam. Po jakimś czasie wadera wyszła i podeszła do mnie.
- Mam pytanie - oznajmiłam.
- Jakie? - zapytała.
- Mam mówić do ciebie alfo czy Star?
- Star.
< Star? Sory, brak weny... ;-; >
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Zostaw po sobie ślad!