Od Urlich'a - C.D. opowiadania Firefly ''Inna ja''

- Mów mi Urlich 

Wadera wyciągnęła w moją stronę łapę na powitanie ,a również to zrobiłem.

- Wiesz co znam to uczucie. Kiedyś miałem wielu przyjaciół ,którzy byli dla mnie wszystkim ,ale to wszystko straciłem.

- Dlaczego? - zapytała

- Po prostu to był już koniec. Nasza misja się skończyła i wszyscy się rozeszliśmy w róże strony ,a ja pozostałem w tej postaci. Czasem tęsknię za dawnym mną.

- Dlaczego tak tęsknisz?- pytała zaciekawiona dalej

- Tamto życie było cudowne aż brak słów by je opisać. Mogę powiedzieć ,że tęsknię za nim tak jak ty za nocą. Czasem myślę czy tam nie wrócić. 

- Jeżeli chcesz to wróć co za problem.

- No jest i to wielkie ryzyko. Nie mogę tam wrócić bo jak wrócę powróci cos jeszcze.

- Co takiego?

- Xana

- Kto to?

- A nie ważne ,nie chce o tym mówić. Ciągle krąży mi pomyśli jak przez niego mogłem stracić przyjaciół. 

- No to musiało boleć jak wie się ,że można stracić tak wiele.

Nagle naszedł ranek. Nawet tego nikt z nas nie spostrzegł. Popatrzyłem na ziemię ,a kiedy popatrzyłem na Firefly jej nie było tylko jakiś inny wilk.

- Kim jesteś i gdzie jest Firefly! - krzyknąłem 

- Co ty mówisz Urlich to ja.

- Ale Firefly wyglądała inaczej...

- Wiem w dzień jestem popychadłem ,a w nocy zmieniam się i taka bardziej się sobie podobam. 

- Czemu tak mówisz?- zapytałem

- Gdyż wtedy mogę wszystko ,a tak nie.

Wadera odwróciła wzrok. 

- Może mogę ci pomóc byś zaakceptowała siebie, prawdziwą siebie?

- Czemu by nie spróbować. Ja mogę ci pomóc polubić twoje drugie życie jeżeli chcesz?

- Jasne. Przyda mi się spędzić z kimś trochę czasu z jakimś wilkiem, przez wiele dni siedziałem sam w jaskini. 

Poszliśmy więc do mojej jaskini ,gdyż na dworze było troszeczkę nam już zimno. Oczywiście musieliśmy przejść przez centrum watahy by do niej dojść. 

- Może coś zaśpiewamy? - zapytała - nie przepraszam to głupi pomysł ... ty ze mną przez środek watahy tylko narobię ci obciachu.

- Po pierwsze czemu nie ,a po drugie to moja sprawa z kim chodzę. 

Żeby zachęcić waderę do śpiewania zacząłem. Ona po mnie zaczęła śpiewać trochę niepewnie ,ale potem się rozkręciła.

- I co było tak strasznie? - zapytałem

- Nie było - odpowiedziała cicho

- To już tu. Moja jaskinia. Od razu przepraszam za bałagan.

Weszliśmy do jaskini. Nie wiedziałem ,ze jest w takim stanie. Wszędzie leżały jakieś bazgroły. Gdyż jak byłem w jaskini przez wiele dni ciągle rysowałem by zabić czas i wrócić do tamtych chwil. 

- Wow... ile tu rysunków. Są piękne skąd je masz? 

- Nie chce cię okłamywać sam je narysowałem.

- Ale jak przecież jesteś wilkiem.

- Ach no widzisz.... jestem też człowiekiem 

Przemieniłem się w postać człowieka. Wyglądałem tak:

Wadera zamilkła. Widziałem w jej oczach przerażenie. Widocznie bała się ludzi. Szybko zmieniłem postać z powrotem w wilka.

- Nie bój się mnie. Jestem 100% wilkiem tylko nauczyłem się przemieniać w człowieka. 

- ...

( Firefly? Co powiedziałaś? )