Podkład:
Za późno zdałam sobie sprawę z tego, co czuję do Diesel'a. Pozostała we mnie jakoś cząstka nadziei, lecz z każdym dniem zanikała. Zawsze mama powtarzała, że miłość to trudne uczucie. Wiedziałam, o tym. Tyle razy robiłam wyrzuty Hades'owi z powodu tego, że wybrał się wtedy z Blind na wycieczkę i straciła wzrok. Jednak to nie była jego wina. Żałowałam, że nie wyznałam Diesel'owi tego co czuję.Czułam się okropnie.
Kiedy tak leżałam zwinięta w jaskini, wylewając łzy, coś przykuło moją uwagę. Podniosłam wzrok, widząc przed sobą promienie słońca, które oświetlały moją twarz. Patrzyłam na to z lekko otwartą buzią. Otarłam łzy i dźwignęłam się na nogi, aby zobaczyć piękne zjawisko z ,, bliska ''.
Słońce zachodziło za horyzontem. Roznosiło na śniegu ostatnie promienie, które powodowały, że śnieg lśni. Przyglądałam się temu. Przysiadłam na zimnym puchu. Dzień się kończył. Słońce chowało się za horyzontem, aby wzejść na nowo.
Ja też musiałam tak postąpić. Musiałam zdławić to uczucie i zacząć wszystko od nowa. Chciałam, aby moje uczucia ,, zresetowały się ''. Odrodziły się we mnie na nowo. Choć wiedziałam, że jestem do tego zdolna, pozostała we mnie część nadziei. Nadziei, która prawdopodobnie nigdy nie zgaśnie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Zostaw po sobie ślad!