Rebecca już od dziewięciu dni należała do watahy. Postanowiłem wreszcie poznać jej historię. Wraz z Ginewrą wybraliśmy się do jej jaskini.
- Witaj, Rebecca. - Powiedziała Ginewra, śmiało wchodząc do wnętrza jej domu.
- O, dzień dobry! - Rzekła. - Co was tu sprowadza?
- Pragniemy poznać twoją historię. - Wyjaśniłem.
- No dobrze... Usiądźcie, opowiem ją.
Usiadłem, a moja partnerka uczyniła to samo.
- Pewnego dnia uciekłam z rodzinnej watahy, znana jeszcze jako Rimis. Przemierzałam stały ląd, aż trafiłam do portu. Wskoczyłam tam na pierwszy lepszy odpływający statek. Tak z Korei trafiłam do Australii, gdzie spędziłam większość swojego dotychczasowego życia. Jednego poranka, przechadzając się po lesie, zostałam zaatakowana przez małą watahę wilków, jednak w pojedynkę nie miałam z nimi szans. Odniosłam drobne rany i zadrapania oraz jedną długą szramę przez brzuch. Leżałam w lesie przez kilka dni. W końcu ledwie żywą mnie znaleźli ludzie. Wbrew pozorom nie zabili mnie. Uratowali mnie od śmierci. Powolnej i bolesnej. Jednak ludzie ci wyjeżdżali do Ameryki. Myślałam, że porzucą mnie. Nie wiedziałam jak bardzo się myliłam. Zabrali mnie ze sobą i czekali z wpuszczeniem mnie na wolność, aż powrotnie osiągnę pełną sprawność. Wkrótce opuściłam rodzinę i ruszyłam w nieznane. I tak natrafiłam na Watahę Krwawego Wzgórza. Resztę już znacie.
- Zajmująca historia. - Stwierdziła Ginewra.
- Tak. Jest bardzo wciągająca i ciekawa. - Dodałem.
- Dziękujemy, że nam ją opowiedziałeś. - Rzekliśmy, wychodząc z jaskini.
< Rebecca, jeżeli chcesz, to dokończ. >
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Zostaw po sobie ślad!