Widziałem jak Nicol trzęsą się łapy.
- Spokojnie. - Powiedziałem sam do końca nie wierząc w własne słowa. Weszliśmy do jaskini niepewnie.
- River. Musimy porozmawiać. - Rzekła Nicol.
- Coś się stało? - Zapytał.
- Czy kiedykolwiek byś mnie zdradził? - Spytała. Po jej policzku pociekła łza.
- Nigdy. Nigdy nie zrobiłbym ci czegoś takiego! Nicol... Powiedz, skąd to pytanie?
- Zobacz. - Rzekła. W jej głosie słychać było drganie. To bardzo trudne tematy, bardzo nieprzyjemne... River po chwili również zaczął cicho łkać.
- To nie ja. - Zapewniał. - Przysięgam, Nicol, że to nie jestem ja.
- Ale kto?
- Nie wiem, ale proszę, nie mów że to ja. To nie ja! Ja kocham cię nad życie i mógłbym zrobić dla ciebie wszystko. Jeśli podczas wojny coś ci się stanie, nie przeżyję tego. Umrę bez ciebie. Pamiętasz jak to się zaczęło? Spodobała mi się Angel, ale, ale to nie była ona. To ty jesteś tą jedyną i nikt nie może zastąpić mi ciebie. Mamy wspaniałą dwójkę dzieci, już dorosłych, z rodzinami... Jak mógłbym zrobić ci coś takiego?! Jak mógłbym zrobić coś takiego naszym dzieciom?! Zastanów się, Nicol. - Powiedział, a następnie nie wierząc w wątpliwości Nicol zaczął cicho szlochać. - Bez ciebie zginę... - Szepnął jeszcze leżąc już z łapami na oczach. Przyglądałem się taj scenie. Nie wiedziałem... Może River ściemnia?
< Nicol, dokończ proszę. >
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Zostaw po sobie ślad!