Od Whitney - Poezja...

Siedziałam sobie na mojej jaskini. Z góry podziwiałam teren. Złapała mnie wena. W myślach zaczęłam układać wiersz.

Kiedy wiatr zawieje, 

ja się przed tobą ukryje.

Kiedy ptak zaśpiewa,

przed tobą ukryje się Ewa.

Myślisz o mnie dzień i noc,

ja chcę mieć ciepły koc.

Smutków tyle mieć na głowie,

wylądować można w rowie...

-To bez sensu!- zaśmiałam się do siebie.
Moja poezja nie była romantyczna, ani ckliwa... Może zabawna. Westchnęłam. Skupiłam się na oglądaniu szczeniaków bawiących się na polanie.
Śmiały się i ganiały. Jeden wpadł na drugiego i przeturlały się dalej. Uśmiechnęłam się do siebie. 
Zapowiadał się wspaniały ranek.