zdjęcie usunięte
Płeć: Samica
Wiek: 12 lat
Hierarchia: Omega
Stanowisko: Opiekunka szczeniąt
Głos: Cleo
Cechy charakteru: Ayoko.... Jak można by ją opisać? Jest to wadera bardzo uczuciowa, odważna i dzielna. Ponad wszystko ceni sobie szczere uczucia. Pełna nadziei i wiary w lepszą przyszłość, ale nie optymistka. Łatwo popada w depresję, ale z czasem z niej wychodzi. Jest dobrą przyjaciółką, gdyż jest ona szczera, wierna i lojalna. Ma dobre podejście do wilków. Potrafi być wulgarna, agresywna i nieobliczalna. Bywa też niemiła, wredna, denerwująca. Ogólnie jest dość zmienna pod względem niektórych cech, na przykład śmiałości. To zależy od jej humoru - raz jest pewna siebie, innym razem siedzi cicho jak mysz pod miotłą. Opiekuńcza, kochająca, czuła - taka będzie dla swojego partnera, dzieci i przyjaciół. Uważa, że rodzina i przyjaciele są najważniejsi i zawsze stawia ich ponad siebie.
Cechy fizyczne: Jest dobra we wszystkim, lecz niczego nie robi mistrzowsko - dobrze biega, wysoko i daleko skacze, ma dobrego cela, wytrzymała i dobrze pływa. Ale o sile nie będę wspominać - jest bardzo wysoka, silna i ciężka. To jest jedyna rzecz, którą robi naprawdę dobrze. A słaba jest we wspinaczce na te wyższe góry.
Znak szczególny: Jej sierść jest czarna, a w niektórych miejscach szaro-biała. Główny znak szczególny Ayoko, to dwoje oczu o różnych kolorach. Piwne [w zasadzie pomarańczowe], czyli lewe i niebieskie, czyli prawe. Po tym jest właśnie rozpoznawana.
Słaby punkt: Brzuch i podbrzusze
Boi się: Zostać zupełnie sama, umrzeć w samotności, zimna [chodzi o uczucia]
Waga: 48 kilogramów
Wzrost: 75 centymetrów
Najlepsi przyjaciele: Haru No Senshi
Kraj pochodzenia: Eurazja, Rosja
Lubi: Kulturę japońską, walki, wojny, gry, zagadki, rysowanie, pasje
Nie lubi: Całkowitego osamotnienia, przygnębienia - a to ostatnio często ją dotyka
***
***
Żywioł: Mrok, Magia, Natura, Lód
Moce: [20/20] Zamrażanie wzrokiem, stawanie się rośliną, hipnoza, rozmawianie ze zwierzętami, super szybkość, super siła, czytanie w myślach, lewitacja, telepatia, teleportacja, przenikanie, na miejscach śladów jej łap wyrastają oszronione rośliny, Zamraża umysłem i dotykiem, staje się płatkiem śniegu, rozmawia z roślinami, Zatruwa i zabija mrokiem za pomocą spojrzenia i umysłu, mroczne macki, metamorfoza
Partner/ka: Nie wie, czy Percy jeszcze ją kocha... i nie wie, czy może mu ponownie zaufać
Rodzice: Dawno i nieprawda
Potomstwo: Miała, nie ma. Nie wie czy chce ponownie przeżywać ten ból
Inna rodzina: Brak
***
***
Data dołączenia: 17 sierpień 2013
Upomnienia: 0/3
Krwawe Pioruny: 3.600.000
Upomnienia: 0/3
Krwawe Pioruny: 3.600.000
Wykonane Questy: Brak
Poziom: 11
PD: | Ogólnie: 1150 | Wykorzystano: 1148 | Zostało: 2
Umiejętności: | Walka: 287 | Instynkt: 287 | Umysł: 287 | Polowanie: 287 |
Jaskinia: numer 18
Ekwipunek: Brak
Zbroja: Brak
Towarzysz: Brak
Historia: Pochodzę z Rosji. Dobra, zacznijmy od początku. Pewnego razu, kiedy miałam pół miesiąca, nasz las został ogrodzony siatką. Ludzie planowali tu budowę wysypiska na śmieci. Rodzice znaleźli jakąś dziurę, przez którą mnie przepchnęli. Natomiast oni już się nie uratowali. Nie wiem co się z nimi stało. Udałam się do watahy przyjaciółki mojej mamy. Tam poznałam Cris'a, on również był szczenięciem, ale skrzyżowanym z lisem. Podobał mi się bardzo. Utrzymujemy ze sobą stały kontakt. No, ale wracając, po moim przybyciu wszystko było dobrze, aż do mojego czwartego miesiąca. Wtedy wybuchł pożar. Wilki rozproszyły się po terenie, ja i Cris pobiegliśmy razem nad rzekę. Kazał mi poszukać watahy i powiedział, że gdy odszuka matkę, dołączy do mnie. Był w końcu młodym alfą. Mam nadzieję, że jeszcze go zobaczę. Jest ode mnie młodszy, i kiedy ja będę mieć rok, on 10 miesięcy, ale jak to mówią, miłość nie liczy wiosen. Po tygodniu dotarłam tutaj.
Ekwipunek: Brak
Zbroja: Brak
Towarzysz: Brak
Historia: Pochodzę z Rosji. Dobra, zacznijmy od początku. Pewnego razu, kiedy miałam pół miesiąca, nasz las został ogrodzony siatką. Ludzie planowali tu budowę wysypiska na śmieci. Rodzice znaleźli jakąś dziurę, przez którą mnie przepchnęli. Natomiast oni już się nie uratowali. Nie wiem co się z nimi stało. Udałam się do watahy przyjaciółki mojej mamy. Tam poznałam Cris'a, on również był szczenięciem, ale skrzyżowanym z lisem. Podobał mi się bardzo. Utrzymujemy ze sobą stały kontakt. No, ale wracając, po moim przybyciu wszystko było dobrze, aż do mojego czwartego miesiąca. Wtedy wybuchł pożar. Wilki rozproszyły się po terenie, ja i Cris pobiegliśmy razem nad rzekę. Kazał mi poszukać watahy i powiedział, że gdy odszuka matkę, dołączy do mnie. Był w końcu młodym alfą. Mam nadzieję, że jeszcze go zobaczę. Jest ode mnie młodszy, i kiedy ja będę mieć rok, on 10 miesięcy, ale jak to mówią, miłość nie liczy wiosen. Po tygodniu dotarłam tutaj.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Zostaw po sobie ślad!