To co powiedział Hill, zaskoczyło mnie. Jednocześnie zaczęłam mu współczuć. Zebrałam się w sobie. Przytuliłam się do niego, a on zdziwiony moją reakcją, po chwili odpowiedział tym samym. Chciałam, aby ta chwila trwała wiecznie.
-Hill... Zawsze możesz adoptować szczeniaka...-zaczęłam. Hill odsunął się ode mnie. Westchnął ciężko.
-Ale wiesz, Selene, to już nie jest to samo...
-Jak to nie? Pomyśl jaką radość sprawisz szczeniakowi.-powiedziałam. Hill spojrzał mi głęboko w oczy, a ja jak zwykle spuściłam wzrok.
-Jednak jesteś mądra... Możesz mieć rację...-powiedział Hill z nadzieją. Uśmiechnął się. Ja również się uśmiechnęłam, ale w duchu.
Bardzo intensywnie myślałam, nad jedną rzeczą, kto się podoba Hill'owi. Zawsze mogę mu pomóc. Zebrałam się w sobie.
-Hill?-zapytałam cicho.
-Tak?
-Możesz mi powiedzieć, która wadera ci się podoba?-zapytałam, ale zaraz pomyślałam, że może pomyśleć, że jestem wścibska. -Chcę wiedzieć, bo mogę ci pomóc.-wydusiłam z siebie.
< Hill? >
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Zostaw po sobie ślad!