Wszystkie te słowa Geralt'a z Rivi, były dla mnie jakimś pouczeniem. Faktycznie, nie myślałam w tedy o tym, czy zranię Cris'a, ale jednak wciąż zastanawiam się, czy byłam w jego pięknych oczach tylko taką przygodą, czy kimś więcej.
Zauważyłam, że powoli nadchodzi pełnia. To nie był czas, kiedy powinnam była być na dworze, bo źle to działa na mój humor następnego dnia.
- Wiesz, ja chyba będę już musiała iść. - Powiedziałam.
- Czemu? - Dociekał Geralt.
- Pełnia źle działa na moje samopoczucie, a ja nie lubię być wredna lub niezadowolona. - Odparłam.
- Aha, rozumiem. - Odrzekł.
Rozeszliśmy się w swoje strony, na całe szczęście dotarłam do jaskini, kiedy pełnie jeszcze nie było. Zwinęłam się w kłębek i powoli i spokojnie zasnęłam. Jak zwykle, nie śniło mi się nic.
< Garalcie z Rvi - jeśli masz wenę, możesz dokończyć >
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Zostaw po sobie ślad!