Od Ami - Szczęście

Zamierzałam zorganizować imprezę z okazji urodzenia się szczeniaków. Wypisałam na małej części papirusu gości. Zaprosiłam Pearl, Crazy'ego, White Magic, Luciusa i Hunter... Musiałam jej za to wybaczyć, ale Zuko... Ostatnio nie mogę na niego patrzeć. Pod drzwiami każdej jaskini mojego gościa położyłam tą delikatną karteczkę, a po godzinie wszyscy już byli na miejscach. W naszej małej jaskini był wielki tłok, chociaż było tak mało osób, podeszłam do Hunter aby ją za to przeprosić.

- Przepraszam cię, Hunter... - Powiedziałam

- Ech, przeprosiny przyjęte. - Odparła z lekkim uśmiechem.

- Może chcesz zobaczyć szczenięta? - Spytałam.

- No tak. - Odpowiedziała. Przeszłyśmy do małego pomieszczenia, gdzie spały.

- Jak się nazywają? - Zapytała Hunter w pełni pochłonięta szczeniakami.

- Ten biało-rudy to Bursztyn, ten zielony to Vert, ta szaro-biała to Silver. a ta w panterkę na futerku to Gold.

- Oryginalne imiona.

- Dzięki. Vert miał nazywać się Emerald, ale z tego zrezygnowaliśmy. - Rzekłam, gdy nagle zabrzmiał głos Pearl.

-Ami! Mam dla ciebie prezent! - Zawołała. Przyszłam z zaciekawieniem i otwarłam ładne, małe pudełko. To był naszyjnik!

- Dziękuję, jest przepiękny! To twój? - Spytałam.

- Tak, to mój. Chciałam cię pożegnać. Odchodzę z watahy.

- Jeszcze raz bardzo ci dziękuję za cudowny prezent. Szkoda, że odchodzisz...

- Ami! Też mam coś dla ciebie! - Rozbrzmiał głos Crazy'ego.

- To mój warkoczyk, żeby szczeniaki miały się czym bawić.

- Dziękuje, na pewno ci odrośnie? 

- Tak, już prawie odrósł.

- Dziękuje, naprawdę. - Uściskałam go, gdy nagle znowu mnie ktoś wołał... Był to Lucius.

- Amoret, mam malutki prezencik dla ciebie.

- To róża z drugiego końca świata. - Powiedział

- Dziękuję. - Powiedziałam. Wróciłam do Hunter, bo mnie zawołała

- A to mój skromny upominek. - Uśmiechnęła się.

- Znalazłam ten liść, kiedy odeszłam z watahy.

- Dziękuje ci bardzo!

- Ami, jeszcze taki mój malutki prezent. - Rzekła White Magic 

- Wow, to klucz! Ale do czego? - Spytałam uradowana.

- Do lasu.

- Jakiego lasu?

- Do mojego ogrodu. A i zapomniałam. Masz jeszcze coś od Link'a 

- Dzięki. A właściwie czemu on nie przyszedł? 

- Jest chory, zatruł się jagodami.

- Ale nic mu nie będzie?

- Nie, nic. - Odpowiedziała. - Dzięki za troskę.

Później zaprosiłam wszystkich do szczeniąt.

- Jakie słodkie! - Powiedzieli wszyscy chórem.

- Ten zielony to Vert, a ten biało-bursztynowy to Bursztyn. Ta mała urwiska ze skrzydełkami to Gold a ta z długą grzywką to Silver. - Rzekłam, przedstawiając po kolei moje dzieci.

- Bardzo oryginalne imiona. - rzekły wadery. Później impreza się skończyła, a ja mogłam trochę odpocząć. Był ze mną Peeta. Rozmawialiśmy o wszystkim i o niczym.

- Wiesz co, Peeta? - Zagadnęłam, wtulona w jego sierść.

- Co? - Zapytał, głaszcząc mnie po głowie.

- Nasze dzieci będą miały dzieci, dzieci naszych dzieci będą miały kolejne dzieci. - Westchnęłam.

 - Do czego zmierzasz?

- Ech, życie się toczy...

- Masz rację.

- Lepiej idźmy już spać. to był długi dzień.

- No dobra.