Szczerze, znałem się na feniksach i lubiłem je. Zawsze marzyłem, żeby się na niego choć trochę popatrzeć. Dziś to pragnienie spełniło się. Popatrzyłem błękitnemu feniksowi w oczy, on za to zrobił się bardziej spokojny lecz i tak był czujny.
- Oczywiście może. - powiedziałem i weszliśmy do środka. W mojej jaskini roiło się... no... od tego... od zapachu krwi. Waderze to nie przeszkadzało, czułem jakby nie zwracała na to uwagi, za to Mine czuła się wniebowzięta i latała sobie spokojnie po całej jaskini.
- To o czym gadamy? - zapytałem
<Aya, o czym gadamy?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Zostaw po sobie ślad!