Płeć: Samica
Wiek: 4 lata
Hierarchia: Omega
Kierunek: Jastrząb
Stanowisko: Strażniczka Nocna
Typ: Zwykły
Stanowisko: Strażniczka Nocna
Typ: Zwykły
Rasa: Wilk Księżycowy
Głos: Iselin Solheim
***
Głos: Iselin Solheim
***
Cechy charakteru: Jej charakter jest dosyć ciężki do ogarnięcia. Wadera jest zimna. Zamiast normalnie odpowiadać, ripostuje tak, że odpycha to inne wilki. Łatwo ją zdenerwować, ale wtedy nie krzyczy, czy się nie rzuca, ale wdaje się w kłótnię. Prawie zawsze stawia na swoim. Ciężko się jej postawić. Kiedy popełni błąd, nie przyzna się do niego. Na przeprosiny też się łaskawie nie skusi. Uważa, że to strata czasu. Dlatego pewnie nie ma przyjaciół. Skrajna introwertyczka, z lekka pesymistka. Często można napotkać ją podczas myślenia. Jest ona bardzo melancholijna. Dotrzeć do niej jest ciężko, dlatego współpraca z nią jest praktycznie niemożliwa. Samica jest bardzo nieufna. Skoro tak, to dlaczego wadera nie umarła z samotności? Bo tylko jedna świadomość trzyma ją przy życiu. Że kiedyś, tam, gdzieś, znajdzie się wilk, który ją zrozumie. Bo, muszę wam powiedzieć... w środku... Kryje się pełna wdzięku, śmiejąca się serdecznie wadera. Miła, ciepła, kochana. Ale najpierw trzeba rozkruszyć kamień, trzymający jak w klatce tamtą waderę. Oczywiście, w przenośni. Jest odważna. Jest bardzo sprytna i nie działa tak od razu. Najpierw przemyśliwuje rzeczy po sto osiemdziesiąt osiem razy, a dopiero potem działa. Dobrze wie, jak rozgryźć wilka. Czytając w myślach tak, że wilk nawet się nie domyśla, potrafi uderzyć w słaby punkt. Może dowiedzieć się o nim wszystkiego, co daje jej znaczącą przewagę. Mogłoby się wydawać, że Kayah nie ma pozytywnych cech. I w tym rzecz. Posiada je, ale nie ujawnia ich przed nikim. Jeśli miałaby jakichkolwiek przyjaciół, bo niczego innego tak nie pragnie, byłaby oddana i wierna. Mogłaby czekać latami na tę samą osobę, bo jest pamiętliwa. Nie jest wrażliwa, praktycznie nic nie może jej wzruszyć. Jeśli kiedyś znajdzie się osoba, która będzie chciała rozkruszyć kamień otaczający jej serce, nie będzie musiała być taka sama. Byle, aby rozumiała...
Cechy fizyczne: Od razu widać po niej, że jest bardzo szybka. To dzięki bardzo długim kończynom. Pływanie też nie idzie jej najgorzej, jednak samica ma już wielkie problemy ze wspinaczką. Przeciętnie skacze w dal, jednak potrafi odbić się z miejsca na ponad dwa metry, a z rozbiegu dwa razy tyle, więc jest naprawdę wysportowana. Ponadto ma pięknie wyrzeźbioną sylwetkę, sprawia, że wadera porusza się zgrabnie. Umie ruszać się cicho, gdyż delikatnie stąpa po ziemi. Może się wydawać, że w ogóle jej nie dotyka. Jednak musi czymś przypłacić. Być może jest odporna, ale za to nie jest silna i ciosy wręcz zadawane przez nią mogą wyrządzić średnią krzywdę.
Znak szczególny: Kayah nie ma łap, tylko racice, podobne do jelenich. Ma również na głowie rogi. Na pysku umieszczona jest biała maska. Jednak największą uwagę przykuwa jej piękny ogon.
Słaby punkt: Najbardziej chyba podbrzusze.
Boi się: Że umrze samotnie, nie pozna nikogo. Nie będzie nikogo, kto będzie za nią tęsknił...
Waga: 31 kilogramów
Wzrost: 75 centymetrów
Najlepsi przyjaciele: Brak. Nadal ich poszukuje.
Pochodzenie: Galaktyka. Chyba nie muszę tłumaczyć?
Lubi: Chłód; riposty i dobre argumenty.
Lubi: Chłód; riposty i dobre argumenty.
Nie lubi: Walk wręcz; głupich wilków.
***
***
Żywioł: [3/3] Mrok; Magia; Powietrze
Moce: [6/20] Wadera nie ma mocno rozwiniętych mocy. Posiada ich dosyć mało. Między innymi są to zmiana czegoś lub siebie w cień, tworzenie istot z cienia czy wyczarowywanie przedmiotów jakich chce. Można do tego dołożyć również telepatię, kontrolę nad swymi żywiołami i latanie bez skrzydeł.
Partner/ka: Wprawdzie wadera nie śni o niczym innym, niż o znalezieniu partnera, który pokochałby ją nad życie, jednak... Czy jakikolwiek basior ją zechce? Jej charakter pozostawia wiele do życzenia, więc nie liczy na wiele. Chociaż i tak podoba jej się jeden basior z watahy, jednak i tak nie odważy się do niego podejść i mu o tym powiedzieć.
Rodzice: Ishkir i Hermiona (nie żyją).
Potomstwo: Nie ma. Nie chce mieć nawet ze względu na partnera.
Inna rodzina: Brak.
***
***
Data dołączenia: 17 październik 2016
Data urodzenia: 31 grudzień
Upomnienia: 1/3
Krwawe Pioruny: 900.000
★★★★★★★★★★★
Data urodzenia: 31 grudzień
Upomnienia: 1/3
Krwawe Pioruny: 900.000
★★★★★★★★★★★
Zdobyte osiągnięcia: Brak
Poziom: 15
PD: | Ogólnie: 1500 | Wykorzystano: 800 | Zostało: 700 |
Umiejętności: | Walka: 550 | Instynkt: 0 | Umysł: 0 | Polowanie: 250 |
Jaskinia: numer 12
Ekwipunek: Brak
Bronie: Brak
Zbroja: Brak
Towarzysz: Brak
Historia: ''Do mnie należał jeden z najchłodniejszych dni na Arktyce w historii. Gdy urodziłam się, wataha, w której miałam mieszkać, obwieszczała wieści innym watahom, gdyż każdy wtedy żył ze sobą w pokoju, że przed chwilą urodziła się Alfa, która będzie od teraz rządzić Watahą Mistycznych Gwiazd. Oczywiście, ma matka umarła przy porodzie. Jak można wywnioskować, byłam okrutną władczynią. Nie mogłam dopuścić do tego, by jakiś wilk przestał wykonywać swe obowiązki. Ludzie to wielkie niebezpieczeństwo. Pewnego dnia mój ojciec rozkazał obcej watasze, by zabito mnie. Od zawsze mi zazdrościł, gdyż odebrałam mu koronę. Kiedy już zdałam sobie sprawę, że ludzie tak szybko nie zaatakują, właśnie dotarły do mnie wieści od straży, iż słyszeli, że chce dopuścić do mej śmierci. Nakazałam mu przybyć do mej jaskini, a wtedy obrońcy zabili mojego ojca. Nie miałam i nie będę miała wyrzutów sumienia. Później watahy zaczęły się buntować, a moja wataha rozpadła się. I dobrze, nie zależało mi na tym. Później z Arktyki dotarłam na ten tu kontynent i oto jestem.''
Ekwipunek: Brak
Bronie: Brak
Zbroja: Brak
Towarzysz: Brak
Historia: ''Do mnie należał jeden z najchłodniejszych dni na Arktyce w historii. Gdy urodziłam się, wataha, w której miałam mieszkać, obwieszczała wieści innym watahom, gdyż każdy wtedy żył ze sobą w pokoju, że przed chwilą urodziła się Alfa, która będzie od teraz rządzić Watahą Mistycznych Gwiazd. Oczywiście, ma matka umarła przy porodzie. Jak można wywnioskować, byłam okrutną władczynią. Nie mogłam dopuścić do tego, by jakiś wilk przestał wykonywać swe obowiązki. Ludzie to wielkie niebezpieczeństwo. Pewnego dnia mój ojciec rozkazał obcej watasze, by zabito mnie. Od zawsze mi zazdrościł, gdyż odebrałam mu koronę. Kiedy już zdałam sobie sprawę, że ludzie tak szybko nie zaatakują, właśnie dotarły do mnie wieści od straży, iż słyszeli, że chce dopuścić do mej śmierci. Nakazałam mu przybyć do mej jaskini, a wtedy obrońcy zabili mojego ojca. Nie miałam i nie będę miała wyrzutów sumienia. Później watahy zaczęły się buntować, a moja wataha rozpadła się. I dobrze, nie zależało mi na tym. Później z Arktyki dotarłam na ten tu kontynent i oto jestem.''
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Zostaw po sobie ślad!