Propozycja Crystal natychmiast przypadła mi do gustu, więc gorliwie pokiwałam głową. Niespiesznie szłyśmy w stronę jej jaskini. Po drodze rozmawiałyśmy o wszystkim i o niczym. W pewnym momencie Crystal zapytała:
- Dlaczego aż tak bardzo lubisz deszcz? Nie twierdzę, że to jest jakoś szczególnie dziwne, ale ty cieszysz się z deszczu, jak dziecko z prezentu gwiazdkowego.- zaśmiałam się. Rzeczywiście wyglądałam dość zabawnie, kiedy przychodził deszcz.
- Sama właściwie nie wiem. - odparłam zgodnie z prawdą. - Deszcz zawsze działał na mnie wyzwalająco. Pamiętam, że jako szczeniak uwielbiałam wskakiwać w kałuże i rozbryzgiwać wodę na wszystkie strony. - uśmiechnęłam się na odległe wspomnienie z dzieciństwa. - I tak mi zostało.
- Ok, rozumiem. - odpowiedziała Crystal.
- A ty? Co lubisz? - zapytałam w drodze rewanżu.
- Mnóstwo rzeczy. - odpowiedziała- Między innymi spokój, harmonię i bieganie, jak pewnie zauważyłaś. - uśmiechnęła się. - Lubię wschody słońca, optymistów i uwielbiam latać. - powiedziała. - Jesteśmy na miejscu. - oznajmiła.
<Crystal? Wiem, że krótko, ale mózg mi się przegrzewa.>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Zostaw po sobie ślad!