Alexis - profil wilczycy

UWAGA, PONIŻSZY TEKST ZAWIERA WULGARYZMY! CZYTASZ NA WŁASNĄ ODPOWIEDZIALNOŚĆ!

art by Grypwolf on dA

Imię: Alexis (jeśli ci pozwoli, zwracaj się do niej Alex)

Płeć: Samica

Wiek: 4 lata

Hierarchia: Delta

Kierunek: Jastrząb
Stanowisko: Samica Delta, Łucznik Stopnia Niższego

Typ: Skrzydlaty
Rasa: Wilk Księżycowy
Głos: Halestorm [Lzzy Hale]
***

Cechy charakteru: Jak można by określić Alexis? Wilczyca z rozdwojeniem jaźni? Nie, to chyba zbyt mocne określenie. W wielu sprawach jest jednak niepewna i niezdecydowana, więc jedyne, co jej pozostaje to złoty środek, zwany obojętnością. Charakter wilczycy jest ułożony na podstawie wielu kontrastujących ze sobą cech. Lubi samotność, ale jednocześnie jest przyjacielska - nie odpędza wilków, jeśli te chcą z nią porozmawiać. Opiekuńcza, choć jednocześnie zimna i obojętna. Kto to wszystko pojmie?! Spróbujmy to określić jaśniej... Jest to wilczyca, której dokuczają huśtawki nastroju. Raz ma radosne chwile, innym razem natychmiast smutnieje. Są więc trzy stadia: smutek, obojętność, szczęście. W stadium szczęścia, wilczyca jest bardzo towarzyska, uwielbia rozmawiać z innymi i bawić się, zachowuje się nieco jak szczeniak. Zawsze odnajduje z rozmówcą wiele tematów i przeżywa niesamowite przygody. Jej duszę przepełnia szczenięca radość i ciekawość świata. Nikt nie osądzałby ją o to, patrząc jedynie na jej wygląd. Jak bowiem wiemy, jej wygląd jest dla niektórych ciut przerażający. Postawmy sprawę jasno: ona nie jest zła i nie jest psychopatką, chyba. Nawet w stadium smutku, złości, nie posuwa się za daleko. Właśnie, a jaka jest w tym stadium? Mówiąc delikatnie: zła, niechętna do rozmów, marudna. Mówiąc mniej delikatnie: wkurwiona, mająca ochotę zabić każdego, kto stanie jej na drodze, nic nie jest wówczas w stanie jej zadowolić. Taki oto charakterek prezentuje ta oto wilczyca. Stadium obojętności najczęściej pojawia się w niej, kiedy śpi. Wtedy nie działają na nią żadne ani negatywne, ani pozytywne emocje, po prostu jest i sobie żyje. Ale cóż, chyba dosyć już na temat emocjonalnych problemów Alexis. Kolejna istotna cecha to jej cięty język: używa ripost i sarkazmu dosyć często, a ironiczny głos to u niej niemal codzienność. Wie jak dopiec, jednak nie robi tego dla zabawy lub by komuś ubliżyć. Po prostu coś nią kieruje. Czas wolny wilczyca spędza nieciekawie: na treningach, ale nie tylko łucznictwa! Wilczyca ma wiele talentów i zainteresowań, rysuje i gra na gitarze elektrycznej, lubi też lekkoatletykę oraz walkę wręcz, co nie zmienia faktu, że najbardziej i tak zawsze będzie kochać łucznictwo. Pozytywne cechy Alexis, które nie znikają wraz ze zmianą jej nastroju to: honorowość, tolerancja, lojalność, szczerość i wierność. Wilczyca potrafi przyznać się do błędu, ale jeśli wie, że ma rację, będzie bronić swojego stanowiska dopóki nie wygra sprzeczki. Toleruje wszystko i wszystkich, jest niesamowicie cierpliwa, o ile nie mówimy o złym stadium. Lojalność, szczerość i wierność - te cechy z pewnością zauważą w niej jej przyjaciele. Już kilka razy nadstawiała karku za swoich wiernych kamratów, zawsze mówiła im prawdę z łapą na sercu i nigdy nie zdradziła... nigdy również nie zawiodła. Przejdźmy teraz do największego z szaleństw [bądź po prostu dziwnych cech] wilczycy. A więc: ma ona obsesję na punkcie wszelkiej maści serów. Lubi wkładać nos, gdzie tylko może: jeśli jednak wilk nie życzy sobie tego, nie będzie dociekać. Co jeszcze można by o niej powiedzieć? Zdecydowanie nie należy ona do rannych ptaszków, lubi się dobrze wyspać. Nie potrafi zasnąć bez słuchawek na uszach, ogólnie bez muzyki jej egzystencja jest co najmniej ciężka. Wilczyca raczej trzyma się z boku i stara nie wychylać, kiedy wszystkie oczy są skupione na niej zaczyna się stresować, a nawet odbiera jej mowę. Zająknięcie się uważa za kompletną kompromitację, więc dla własnego bezpieczeństwa stara się unikać wszelkiego rodzaju konwersacji grupowych. Wilczyca jest jednak otwarta na wszelkie dyskusje z małą grupką wilków, może porozmawiać po prostu o wszystkim... no, prawie. Jest jeden temat, którego nienawidzi i jeśli ktokolwiek kiedykolwiek by go poruszył, byłoby z nim - ładnie to ujmując - źle. Tymże tematem jest cała jej zawiła i dosyć niezrozumiała przeszłość. Niekoniecznie dlatego, że była trudna, tylko dlatego, że połowy zdarzeń nie pamięta, jednak nie z powodu krótkiej pamięci. Wyczyszczono jej ją i przywrócono z powrotem niekompletną. Jej celem jest poznanie wszystkich szczegółów, których już nie odzyskała. Jest pomocna i otwarta, każdemu poda łapę, o ile nie zalazł jej wcześniej za skórę. Odwaga, męstwo i niezależność - tymi zasadami się kieruje. Boi się jedynie wszelkich wodnych stworzeń [jeśli chodzi o potencjalnych przeciwników], ale przed nimi też nie spierniczy, jeśli ma jakieś zadanie do wykonania. Nie lubi się uzależniać od innych wilków, rzadko kiedy prosi jakiegokolwiek członka watahy o pomoc w czymś - lubi załatwiać swoje sprawunki sama. Czemu? Bo tak. Nie daj się zwieść pozorom, dobrze wiem, że to żaden argument, jednak wilczyca na ogół świetnie sprawuje się w zasypywaniu wilka dobrymi, racjonalnymi i solidnymi argumentami, które potwierdzają jej słuszność w jakiejkolwiek, nawet błahej sprawie. Wadera ogólnie potrafi zauwać każdemu, jednak jeśli ktoś jeden raz zaszedł jej za skórę, już nigdy nie będzie w stanie mu zaufać. Więc lepiej jej nie podpadnij, istnieje mała szansa, że rozszarpie cię na kawałki i powiesi w swojej jaskini jako trofeum, ale wiesz... z tym, że nie jest psychopatką, to takie trochę niepewne: w rzeczywistości nie wiadomo, czego się po niej spodziewać... Możliwe, że kiedyś huśtawka wypadnie ze swojego obiegu, przekroczy granicę. Wtedy będzie źle.

Cechy fizyczne: Większość wilków myśli, że taka szczupła chudzinka, jaką jest nasza Alexis, potrafi jedynie ładnie się uśmiechać, zwodzić samców swoją ładną figurą, no i dosyć szybko się przemieszczać. Cóż, jeśli tak w oczach innych wygląda stereotypowa, chuda wilczyca, to Alexis zdecydowanie nie będzie zadowolona... no i na pewno pokaże, jak bardzo mylne i wyssane z palca są wszystkie te stereotypy. Fakt, największym atutem Alexis z całą pewnością jest szybkość, wręcz demoniczna. No, ale co się dziwić, skoro ma takie długie, smukłe i dobrze umięśnione łapy, a dzięki niesamowicie przyczepnym pazurom jest w stanie nie tylko nie hamować na zakrętach, ale również rozpędzać się na nich jeszcze bardziej, wciąż podnosząc poziom ogólnej prędkości przemieszczania się swojego ciała? Tak jak mówiłam, demoniczna prędkość. Heh, demoniczna. No, nieważne. Jadąc dalej: zwinność. Była już mowa o niesamowitych poczynaniach wilczycy, jeżeli chodzi o zakręty. A ogólna zwinność, taka gibkość i giętkość? Zdecydowanie brak elastycznego kręgosłupa nie należy do atutów Alexis. Zwyczajnie jej ciało nie jest tak rozciągliwe, trudno. Za to potrafi wiele innych rzeczy. Co można by powiedzieć ciekawego na temat jej kondycji? Potrafi biec długo i bez zmęczenia, ale wszystko ma swoje granice. Po kilkunastu godzinach nieustannego biegu z pełną prędkością, padnie na ziemię ze zmęczenia. Kiedyś nie była taka krucha, umiała przebiec o wiele więcej. No, nie należy widocznie do maratończyków, ale przecież nikt nie jest idealny, prawda? Kolejna cecha, siła - i tutaj większość tych, kierujących się stereotypami nieco się zdziwi - chyba największy z jej atutów. to niesamowite, ile silnych, napiętych i gotowych na każdy rozkaz Alexis mięśni kryje się po skórą tej wilczycy. Jest silniejsza od niejednego basiora, uwierzcie mi na słowo! Chyba, że wolicie się sami przekonać... Zapraszam do pojedynku! Zbity pysk gwarantowany! Pełna gotowość 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu! Taki tam żarcik, wilczyca na pewno nie ma zamiaru wszczynania jakichkolwiek bijatyk, jest grzeczna. Wracając teraz do jej cech fizycznych: siła nie tkwi tylko w mięśniach. Liczy się też odpowiednia strategia i znajomość swojego stylu walki. Oba warunki Alexis zdecydowanie spełnia: studiowała wiele rozmaitych książek na temat walki, więc coś tam o niej wie. Teraz co do pływania: nienawidzi wody i nie lubi pływać, o ile w ogóle potrafi. To drażliwy temat, więc lepiej zakończyć go na jednym zdaniu. Co jeszcze? Ach, tak! Wilczyca potrafi strzelać po prostu genialnie! Nie musi nawet celować, aby strzelić w dziesiątkę: trenowała całe swoje życie.

Znak szczególny: Zielone diody na przednich łapach.

Słaby punkt: Jasny, mały nos to najsłabszy punkt na ciele Alexis. To niesamowite, ile taki mały fragment ciała może sprawić bólu. Wystarczy mocniejsze dotknięcie, aby wywołać siarczyste i przeszywające jej całe ciało [choć to niby tylko nos] uczucie bólu. Nawet kichanie jest dla niej bolesne!

Boi się: Tak jak było mówione więcej, wilczyca nienawidzi wody i stworzeń wodnych i panicznie się jej boi, jednak ten strach jest w stanie przemóc. Nie umie jednak pokonać strachu przed śmiercią, przeszłością i myślą, że któreś ze stadiów może ją opanować w całości

Waga: 31 kilogramów

Wzrost: 75 centymetrów

Najlepsi przyjaciele: Patton i Makka, znała ich już przed dołączeniem tutaj

Pochodzenie: Ziemia Wojny [Wataha z Dudniących Wodospadów]
Lubi: Walkę i wszystko, co z nią związane; wojny; treningi; nowe sposoby walki; ciepło; bieganie; używanie mocy; poznawanie nowych wilków o ciekawych osobowościach; kiedy potrafi bez wahania podjąć jakąś decyzję; tolerancję; honor; pracę; zajęcia; pisanie; rysowanie; spełnianie się

Nie lubi: Wody i wszystkiego, co z nią związane; swoich huśtawek nastroju, choć to nieodłączny element jej charakteru; nadmiernego zimna; braku czasu na treningi; braku jakiegokolwiek zajęcia; braku tolerancji; znęcania się nad słabszymi; niehonorowości; braku autentyczności u innych wilków
***

Żywioł: Mrok, Elektryczność, Muzyka

Moce: [20/20] Wadera ta posiada komplet mocy, wszystkie są bardzo dobrze opanowane i dosyć praktyczne. Niektóre bardziej skomplikowane, inne mniej. Posiada naturalnie najpopularniejszą moc, którą posiada każdy wilk [przynajmniej w tej watasze], czyli telepatię. Oprócz tego, potrafi się przemienić w praktycznie każde stworzenie, nawet te, które sama wymyśli. Nie ma żadnych ograniczeń. Kolejna moc, zaklinanie. Po prostu może zakląć cokolwiek i na dowolny sposób: może kazać mieczowi samemu walczyć, czy jeleniowi mówić. Na tym polega zaklinanie w jej przypadku. Potrafi ona posługiwać się echolokacją i jest to uznane za moc. Kolejne dwie, bardzo przydatne, poruszające wyobraźnię i jej ulubione moce to: tworzenie światów za pomocą wyobraźni i możliwość wyczarowywania wszystkiego, co tylko sobie wymarzy. Może stworzyć po prostu wszystko, każdego - sklonować dowolnego wilka, stworzyć wielką armię, zbudować bezpieczny świat. Tak jak mówiłam, jej moce są wyćwiczone do perfekcji. Pozostałe moce: szybkość pioruna; paraliż [najzwyklejsze silne porażenie wilka przez dotyk]; elektrostatyka [możliwość naładowania się i przyciągania rzeczy do siebie, może wybierać o które konkretnie jej chodzi]; władza nad burzą; wyładowanie [kumuluje energię elektryczną, którą skupia na wybranym celu... najczęściej nic z niego nie pozostaje]; przyzywanie demonów; zamiana w cień; zatruwanie mrokiem [otacza wybrany obszar mrocznym dymem, którym wszystko, co żywe, powoli się dusi]; latanie na chmurze mroku; mroczne sługusy [dusze bez ciała, które całkowicie podporządkowują się waderze]; ogłuszanie za pomocą wysokich dźwięków; możliwość rozsadzenia wilka od środka, również za pomocą wysokich dźwięków; granie na instrumentach; super słuch; jeśli wilczyca tego chce, może zobaczyć dźwięki, czyli: jeśli przykładowo z bębna wydobywany jest dźwięk, wilczyca może go nie tylko usłyszeć, ale i ujrzeć]

Partner/ka: Jason

Rodzice: Wolałaby zapomnieć, choć nie może. Nie chce nikomu zdradzać ich tożsamości. Wie jedynie, że oboje już nie żyją.

Potomstwo: Jacob, Grace, Castiel

Inna rodzina: Nigdy nie miała innej rodziny.
***

Data dołączenia: 20 grudzień 2015
Data urodzenia: 16 listopad
Upomnienia: 0/3
Krwawe Pioruny: 3.300.000
★★★★★★★★★★★

Zdobyte osiągnięcia: #1 #9 #10
Poziom: 48

PD: | Ogólnie: 4820 | Wykorzystano: 4600 | Zostało: 220

Umiejętności: | Walka: 1205 | Instynkt: 1205 | Umysł: 1205 | Polowanie: 1205 |

Opowiadania

Jaskinia: numer 31
Ekwipunek: Brak
Torba: | 0 Wilcze Jagody | 0 Czarna Krew | 0 Łza Wilczycy | 0 Niezapominajka | 0 Rumianek | 0 Liść | 0 Czaszka | 0 Czarna Perła | 0 Kość | 0 Chmiel | 0 Popiół | 0 Księżycowy Pył | 
Bronie: Brak
Zbroja: Brak
Smok: Brak
Towarzysz: Brak
Historia: Nienawidzę rozmawiać o swojej przyszłości, jednak akceptuję zasady, które mi tutaj narzucono, a jedną z nich jest krótka opowieść na temat swoich zawikłanych losów przed wstąpieniem w te szeregi. Urodziłam się jedynaczką. Trafiłam na złych rodziców, jednak te szczegóły wolę pominąć. Uniezależniłam się tak szybko, jak tylko mogłam: mając 10 miesięcy mieszkałam już sama, a jedzenie dostarczała mi opiekunka szczeniąt. Ze względu na przemoc w domu, całe swoje dzieciństwo spędziłam na dworze, trenując, aby... móc się obronić przed tymi, dzięki którym zaistniałam. Wychodziłam w busz, w poszukiwaniu nowych przeciwników: nie lubiłam bowiem treningów opierających się na walce z powietrzem, bądź innym wilkiem, który i tak będzie jedynie udawał, że walczy z tobą na serio. Kiedy osiągnęłam wiek dwóch lat, wyruszyłam na pierwszą w moim życiu wojnę, jako żołnierka. To był dla mnie niesamowity zaszczyt. Na froncie poznałam Daniel'a - wilka, w którym się zakochałam. Kiedy zmarł, coś we mnie pękło. Opuściłam plac bitwy zaraz po odniesieniu zwycięstwa. Miałam dość własnej egzystencji. Mówiąc w skrócie, po wielu przygodach, dotarłam wreszcie tutaj. Uch, powrót tych wszystkich wspomnień. To było najokropniejsze uczucie, jakiego kiedykolwiek doznałam. Miejmy nadzieję, że więcej nie będę musiała wspominać o mej przeszłości. Albo opowiem mą historię kompletną, gdy już odzyskam pamięć...

Kontakt z właścicielem wilka: | Howrse: BlueCheese |

Ostatnia aktualizacja: 25.03.2016